Planowanie przyjęcia. Rady z lat 30.

 

Dziś wraz z Marjorie Hillis, autorką poradnika Orchids on Your Budget (1937), poszukamy odpowiedzi na pytanie, jaki typ przyjęcia jest najkorzystniejszy dla nas jako gospodarzy. (Wersja TL;DR: taki, przy którym najlepiej wykorzystamy atuty swoje i swojego miejsca zamieszkania.)

Wszystkie cytaty pochodzą z wznowienia Orchids on Your Budget, wydanego w Wielkiej Brytanii przez Virago Press w 2009 roku; tłumaczenie moje.

***

„Jedna z podstawowych zasad to nie planować niczego, co przerasta nasze możliwości. Jednak każdy ma jakieś możliwości, bez względu na to, gdzie i jak mieszka. Współczesne pokolenie, przymuszone koniecznością, wymyśliło najrozmaitsze sposoby na budżetowe podejmowanie gości (...)” (str. 105)

„To oni mieszkają w domku ogrodnika i zapraszają dwadzieścioro przyjaciół na niedzielny lunch, na który podają świetną pieczoną szynkę i wyśmienitą sałatkę ziemniaczaną, z kawą i wiśniami, które stanowiły ozdobę stołu. Albo mieszkają w małym jak pudełko domu na dalekich przedmieściach i zapraszają gości na łyżwy, wioząc ich nad zamarznięty staw pożyczoną furgonetką, a potem podając im ser, hamburgery, piwo i kawę. Być może mają mieszkanie w mieście, w mniej eleganckiej dzielnicy, a impreza u nich to późna kolacja po seansie kinowym, gdzie składniki drinków i kanapek rozłożone są na stole – różne rodzaje pieczywa i krakersów; miseczki z pastami, np. z sera rokfor z siekanym selerem i majonezem, lub z siekanej szynki i marynat; talerze z pasztetową i innymi wędlinami; słoik wyszukanej musztardy; kilka rodzajów serów; a także butelki piwa, piwa imbirowego, szkockiej i żytniej z sodą. Na takiej imprezie gość wszystko robi sam – i mu się to podoba.” (str. 106)

„Jeśli te pomysły do Ciebie nie przemawiają – co powiesz na niedzielny brunch, na który zaprosisz tylu gości, ile pomieścisz w jadalni lub w salonie, a jeśli mieszkasz na wsi i jest lato, na werandzie? Prawie każdy lubi niedzielę urozmaiconą brunchem (...) szukająca oszczędności gospodyni w szczególności, bo w porze brunchu – jedenastej, może dwunastej (w tę niedzielę możesz iść do kościoła po południu lub wieczorem) – goście nie chcą jeszcze napojów alkoholowych, a jeśli chcą, nie powinni ich dostać. Jedyne napoje, jakie musi zapewnić, to soki, najlepiej w wysokich szklanych dzbankach i bardzo zimne, i dużo gorącej kawy. Sok pomarańczowy i grejpfrutowy są popularne i powinny wystarczyć, ale na dużej imprezie przyda się rząd dzbanków, każdy z innym sokiem – pomarańczowym, grejpfrutowym, ananasowym, morelowym, śliwkowym i co tam jeszcze. Gospodyni może, oczywiście, podać także miski pełne jagód, pokrojonych brzoskwiń czy melona, ale to nie jest konieczne. Powinno być jednak pod dostatkiem różnych tostów i babeczek na ciepło (niezmiennie popularne są popovers, a muffinki jagodowe zawsze robią furorę), różnego rodzaju marmolad, miodów i dżemów, oraz co najmniej dwa dania gorące do wyboru. Owsianka z brązowym cukrem i śmietaną zawsze przyjemnie zaskakuje gości i niewiele kosztuje; prawie wszyscy mężczyźni lubią kulki rybne; jajecznica z kiełbasą jest pewniakiem, nawet jeśli nikogo nie zaskoczy; a talerze naleśników z syropem klonowym skuszą nawet osoby na diecie.”(str. 107-108)

(Jeśli mam być szczera, nie brzmi to wcale jak budżetowa impreza, ale miło o tym poczytać i powspominać śniadania w Szpilce.)

***

Zgodnie z tezą autorki, każdy ma coś, czym może zrobić na gościach dobre wrażenie:

„Nim zaplanujesz przyjęcie – bufetowe czy nie – dobrze jest przeanalizować swoje atuty. Jeśli masz kominek, zaplanuj imprezę wokół niego.” (str. 110)

Dziś mało kto ma do dyspozycji kominek – częściej zdarza się ogród, taras, czy nawet duży balkon:

„Miejsce w ogrodzie lub na tarasie, o ile je masz, też jest czymś, co można dobrze wykorzystać – trzeba tylko pomyśleć. Wszystkie kobiety uwielbiają jeść al fresco (zdaje się, że przemawia to ich romantycznej natury), a większość mężczyzn można do tego przekonać, zabawiając ich na tyle dobrze, by zapomnieli o dziwnym męskim uprzedzeniu wobec posiłków podawanych wszędzie, byle nie przy jadalnianym stole.” (str.111)

Mogłabym podpisać się pod każdym zdaniem autorki w tej kwestii – sama latem bardzo lubię jeść na powietrzu, podczas gdy mój mąż jest w stanie wypić na dworze co najwyżej kawę. (A jak to wygląda u Was?)

„Kolejną rzeczą, którą można się pochwalić, jest srebrna zastawa do herbaty. [W naszych czasach, każda ładna zastawa do herbaty, niekoniecznie srebrna – przyp. Ewa]. Jeśli masz stary, uroczy komplet herbaciany, a poza tym niewiele równie eleganckich rzeczy, organizuj więcej herbatek, a mniej innych typów przyjęć. Herbatka może mieć wyjątkową atmosferę, jeśli tylko gospodyni ma dużo wdzięku, a jej koszt jest praktycznie żaden. Cienkie kromki chleba z masłem lub tosty cynamonowe i najmniejsze, najprostsze ciasteczka są elegantsze od wielu wyszukanych potraw.”  (str.111)

Herbatka jako typ przyjęcia chyba już przebrzmiała, przynajmniej na kontynencie, ale rada, by zapraszając gości mieć na względzie najładniejsze elementy zastawy, wydaje się być sensowna. Sama mam niezły serwis obiadowy, ładne sztućce deserowe, i parę ładnych filiżanek (do których od lat zamierzam dokupić kolejne, razem z dzbankiem i mlecznikiem...) Nie będę Was wypytywać, jakie są Wasze potencjalne atuty, ale byłoby mi miło, gdybyście odezwały się w komentarzach:-)

Do przeczytania w poniedziałek, pozdrawiam!

Zdjęcie tytułowe: Anni Lonko, Unsplash. Waza na dzisiejszym zdjęciu nie pojawiła się przypadkiem – Marjorie Hillis wspomina o kobiecie, która elegancką wazę wykorzystywała nie tylko do podawania zupy, ale też do eksponowania kwiatów:-)