Wakacje jedzone warstwami

Moje tegoroczne wakacje definiuje głównie poczucie życia w pożyczonym czasie – Młoda wyjechała do dziadków, i nie wiadomo, jak długo tam zostanie; podobnie może być z obozem zuchowym, na który w tym roku jedzie pierwszy raz. Zrobiłam sobie więc listę wszystkich rzeczy, które chciałabym jakoś w ten czas upchnąć, i zrobiło mi się słabo.

A potem trafiłam na Marka Aureliusza w świetnym, intymnym przekładzie Gregory'ego Haysa (poniżej moje tłumaczenie):

„Jeśli chcesz osiągnąć spokój ducha, rób mniej.” Lub (mówiąc dokładniej) rób to, co niezbędne – rzeczy, których wymaga logos istoty społecznej, i rób je w wymagany sposób. Co jest źródłem podwójnej satysfakcji: z tego, że robisz mniej, a lepiej. („Rozmyślania”, IV. 24)

Faktycznie, Marku. Jak zwykle rzucam się w wir zajęć, co nie służy mi na tyle, że już sama myśl o tym wzbudza we mnie niepokój. Mogę postarać się robić mniej, a lepiej.

Przypomniała mi się seria przewodników turystycznych, które – podobnie jak książeczki dla dzieci, w których tworzy się figurę ludzką wybierając z różnych głów, korpusów i nóg – dawały możliwość zaplanowania sobie programu dnia w danym mieście z porannego zwiedzania, posiłku i wieczornego wyjścia.

I tak postanowiłam, że postaram się zbudować każdy (czy prawie każdy) dzień nieobecności córki, kiedy mąż będzie w pracy, z trzech elementów: odpoczynku, pracy/ nauki, i spraw do załatwienia.

***

Odpoczynek

• z samą sobą – rower lub długi spacer (spacerami, rowerem, jogą chcę wrócić do codziennego ruchu, z którego zrezygnowałam w kwietniu)
  

lub:

• randka artystyczna – wystawa, film, malowanie (dokończyć kurs akwareli, ćwiczyć, nosić szkicownik i używać go)

lub: 

• spotkanie z kimś znajomym.

Praca - idealnie nie więcej, niż dwie godziny dziennie, ale umówmy się – to nie wychodzi. (Aktualizacja: na razie bardzo nie.)

• coś do pracy (papierkologia, komisje, spotkanie, opracowywanie materiałów, czytanie do kursu, referencje...)

lub

• większa rzecz z programu dokształcania (np. film dokumentalny).

Do tego prawie codziennie czytam coś luźniej do pracy bądź bardziej dla siebie, i uczę się na Khan Academy.

Sprawy do załatwienia

Mycie okien, ambitniejszy obiad, poprawki krawieckie, sklep charytatywny, rzeczy w urzędzie, introligator, jubiler, lekarz...

***

Codziennie też próbować wyjść z domu, popatrzeć na świat, posiedzieć na ławce:

Będziesz tu siedziała, jak długo zechcesz, odejdziesz, gdy tak postanowisz. Sama będziesz decydowała o tym, co i jak powinnaś zrobić. („Bądź paryżanką, gdziekolwiek jesteś”)

Może uda mi się wrócić do ćwiczeń (całkiem niegłupich) z książki „Tylko dla Ciebie” Ellen M. Bard, którą kupiłam w momencie, kiedy bardzo rozjeżdżały mi się łapy, i która bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Wiem, że self-care jest teraz bardzo zbanalizowane i źle się kojarzy, ale ta książka podchodzi do tematu rzetelnie, w duchu, który dobrze wyraża cytat z jeszcze innej autorki:

Prawdziwe dbanie o siebie to nie kąpiel z pianą ani kawałek ciasta czekoladowego. To świadome budowanie życia, z którego nie szukasz ucieczki. – Brianna Wiest.

I tak wczoraj pojechałam rowerem (odpoczynek) do księgarni, biblioteki i do sklepu charytatywnego, oddać rzeczy, które się uzbierały (sprawa do załatwienia), a potem zrobiłam prosty obiad i pracowałam. Dziś umyłam okna i zrobiłam ambitniejszy obiad (sprawy do załatwienia), wzięłam udział w spotkaniu roboczym na Teamsach, i załatwiłam telefonicznie kilka rzeczy z koleżanką (praca), a teraz piszę bloga i czytam o historii sztuki; jutro chyba zostanę w domu i dokończę kurs akwareli, załatwię spory kawałek szkolnej papierkologii i pozapisuję się na badania.

W przyszłym tygodniu może uda mi się napisać o moich perełkach i pomyśle, jaki na nie mam... Do przeczytania!

 

Zdjęcie tytułowe: Annie Spratt, Unsplash. 

„Bądź paryżanką, gdziekolwiek jesteś” – Anne Berest, Audrey Diwan, Caroline de Maigret, Sophie Mas, tłum. Małgorzata Kozłowska