Sza

 

Jak do tej pory, lato mi sprzyja; wydłubuję się z puszki, do której, jak powiedział ostatnio mój mąż, pakuję siebie na dziesięć z dwunastu miesięcy roku. (Bardzo dobrym ruchem był intensywny wyjazd na samym początku wakacji. Pomaga też pogoda, od lat chyba najbliższa - przynajmniej w Warszawie - normalnego polskiego lata.) Chodzę na wystawy. Oglądam filmy z córką. Czytam o anarchizmie. Włóczę się po mieście, kupując magdalenki i mydła o abstrakcyjnych zapachach. 

Czytam, znowu, Patti Smith, i myślę, że to ona może mieć klucze do Królestwa. Robię plany znalezienia siebie, starając się unikać metod, systemów i reżimów, ale też inne plany - jogi, jeżdżenia, autoreedukacji. 

To jest naprawdę dobre lato.

***

Artystycznie, jak dotąd, najbardziej podobała mi się pracownia Karola Tchorka, niewielka, ale silnie na mnie oddziałująca przestrzeń w samym centrum Warszawy.

Wystawa twórczości polskich artystek w Muzeum Narodowym w Lublinie nieco mnie rozczarowała, ale pozytywnym zaskoczeniem były dla mnie obrazy Marii Dulębianki - dobre technicznie i bardzo bezpośrednie; może za mało subtelne dla niektórych, ale dla mnie sztos.

Najlepszy film lata - "Okno na podwórze" Hitchcocka z 1954 roku. Oczywistość, ale do tej pory tego nie widziałam; jak dobrze jest obejrzeć film, od którego nie chce się nawet na moment oderwać wzroku.

Zakup lata - koszule nocne Wild Azalea Florale Triumpha. Nie jest to jedwab, tylko tencel, ale ma wszystkie inne zalety. Warto, naprawdę.

Na razie oddalam się przeprowadzać wewnętrzny remanent - postaram się odezwać po kolejnym letnim wyjeździe. Życzę Wam świetnego lata.

Zdjęcie tytułowe: Marija Zaric, Unsplash.