Rękawicznik w Warszawie

– Nigdy nie kupujcie tanich ani źle uszytych rękawiczek – pouczyła nas. – Na tym się nie oszczędza. Zawsze, gdy zamierzacie właśnie kupić jakieś rękawiczki, zadajcie sobie pytanie, czy byłoby wam smutno, gdybyście zgubiły jedną z nich w taksówce. Jeśli nie, to ich nie kupujcie. Powinnyście kupować rękawiczki tylko tak piękne, że utrata jednej złamałaby wam serce.

– Elizabeth Gilbert, „Miasto dziewcząt”

We wrześniu zeszłego roku napisałam wpis o warszawskich rzemieślnikach, których znam i polecam. Wspominałam w nim o rękawiczniku z ulicy Ogrodowej, panu Koziarskim, który uszył dla mnie i męża po parze rękawiczek na miarę, i oboje bardzo żałowaliśmy, że jakoś nie udało się obstalować dalszych par – próbowaliśmy, ale jakoś się rozmijaliśmy z właścicielem. (Z czasem dowiedzieliśmy się, że już dla nikogo po tej stronie nie uszyje rękawiczek.)

Kiedy kilka dni temu znajoma męża podzieliła się na facebooku adresem niewielkiego zakładu na Starym Mieście, wpisałam w kalendarz „pan Bąkowski, Świętojańska 9”, i koło południa w sobotę wylądowaliśmy w niewielkim sklepiku.

(Pan Bąkowski ma krzepiąco konkretne podejście do godzin otwarcia sklepu – 10.00-18.00 w dni powszednie, 10.00-15.00 w soboty.)

Miałam w planach kupno czerwonych rękawiczek, ale nie było ich w moim rozmiarze – końcem końców odtworzyłam cienkie granatowe (poprzednie są już mocno zmęczone), kupiłam ocieplane ciemnoszare (eleganckie, pasujące do mojego szarego płaszcza), i na deser czarne z kolorowymi wstawkami (bo wiedziałam, że jak ich nie kupię, będę żałować).

 

Za rękawiczki ocieplane zapłaciłam 250 złotych, za nieocieplane – po 240 zł. (Note to self: mam rozmiar 6 1/2). Mąż kupił ocieplane rękawiczki ze skóry jelenia, za 280 złotych. Ogólnie rzecz biorąc, ceny są nie o wiele wyższe od cen rękawiczek firmy Kuc, a płaci się za rzecz zrobioną od A do Z przez jednego człowieka, wedle jego słów – jednego z trojga rękawiczników pracujących dziś w Warszawie. 

(Wracając do cytatu z początku wpisu – ja skórzaną rękawiczkę szytą na wymiar zgubiłam raz, i pan Koziarski dorabiał mi drugą, a mąż też raz zgubił jedną ze swoich, ale czekała na niego, zatknięta na słupek parkingowy.)

Na początku naszej wizyty w zakładzie pan Bąkowski zarzekał się, że nie szyje już na miarę, ale pod koniec powiedział, że jego dostawca skór chwilowo zamknął biznes, żeby przeczekać okres przerw w dostawach, i że w przypadku rękawiczek na miarę dolicza 25% względem ceny rękawiczek ready-to-wear – jednym słowem, jest szansa, że np. wiosną coś się ruszy w temacie. 

No i najlepsze na koniec: popsioczyliśmy sobie trochę z panem Bąkowskim na czasy, w których mało kto docenia dobre rzemiosło i dobre skóry. Po wyjściu ze sklepu rozmawialiśmy z mężem przez chwilę o tym, jak to większość pokolenia (o ile tylko jednego) wychowało się bez kontaktu z rzeczami dobrej jakości, a w drodze do domu odebraliśmy dziecko z gry terenowej i daliśmy jej do obejrzenia nasze nabytki. 

Nasza dziewięciolatka pooglądała, pomacała, po czym zapytała (przysięgam, że cytat jest dosłowny):

– A czy ten pan rękawicznik szyje dla osób w moim wieku?

Kurtyna.

 

Reasumując:

• pan Bąkowski, rękawicznik, Świętojańska 9
• godziny otwarcia: 10.00-18.00 w dni powszednie, 10.00-15.00 w soboty
• płatność gotówką.

Jakie rękawiczki kupujecie? Gdzie? Czy – jak mój kolega – gubicie każdą kolejną parę skórzanych rękawiczek, a nie jesteście w stanie zgubić tej jednej pary znienawidzonych rękawiczek tekstylnych?